sana/sadece sana..

unutkanlýðýn yürek dili
inanýrmýydý kendine,
denize kýyýsý olmayan
þehirlerde..

bu duvar iþte
mavi ya da mor
gün batýmlarýnda
ve tam tepemizde,
bu tavan,
yapýlmýþ bir tuzak
bir kaç ýþýk oyunu ile…

unuttum.
ne renkti gözleri kedilerin..

anýlarý deðiþtirelim
ve sokaklardan çýkalým
bir kere kendimize
çünkü hiç bir düþ
bu kadar sabýrlý
bekleyemezdi
yürek takviminde..

göçe zorlanmýþ
kavimler gibiyiz,
içimizde.

deniz heyacaný ile
karayaya vuran
kaç kuþak
ve illaki devrilmiþ
gövdeleri ile
gece lambalarýnýn
sakladýðý köþelere
takýlý kalmýþ uçurtmalarý.

hangi dikenli telin
avuçlarýnda yýrtýlmýs
bir çocuk gömleði bulursak
onu koklayacaðýz
sonra.
daha sonra/

unutturma ama bana!

böyle olmasý
gerekiyor muydu gerçekten
herþeyin bir anda silinip
yok olmasý
ve yanýp kül olmasý…

elimde benzine bulaþmýþ
çakmaðýn sýcaklýðý
ve yarým kalmýþ bir þiirin
mahsunluðu ile
kimse görmeden
uzaklaþacaðým
ve unutacaðým söz.
bunu kendime yapacaðým.
bunu sana ve herkese
yapacaðým bunu
yaðmura
ve aya yapacaðým.
bunu anlatmayacaðým..

“çok az þey bilerek
ve çok daha azýný da
yanlýþ bilerek,
yaþamýþ olacaðým”..

ve hepsi bu.

bunu gerektiriyor kapýlar
açýlmýyorsa eðer odalara..

bana yüzyýl
öncesini düþündürtüyorsun
çarpýþan atomlarýn hýzýna
tam yaklaþmýþken,
düþüyoruz/
ve aðýrlýðýmýz kanat kadar..

emir bu! / kipleri devrildi
burç kalelerinde
ve kalan son kalkan
bedenine sýðýndý
bir kör ebenin!

son sobem/sen..

duymadýn.

unuturma bana
benim de duyduðum
sözleri.

kalk ve toparlan…
gravatýný tak!
ceketine sýð
kýzardý saçlarýn
bir kere daha.
ben bir güneþ
soyu buldum
sarý ve kýzýl
bu yüzden
ateþ kývamýnda
sokuldu ellerime.
bir tutam üstelik…

ve gittiðimde
infilak edecek
bir kere daha gözlerin..

sen uyurken
iki kürek kemiðine
sakladým!
oraya kadife odalarý
çelimsiz hecelerin
içe vurulmuþ izleriyle / der…
biyatýn edebi hali.
bu yüzden giriþe
geliþmeye ve sonuca
ihtiyaç duyar
bütün düzmece metinler.
dört mýsralýk
deðil belki ama
alt altta
sýk sýk mýsralara
aittir þiir.

"sen/þiirimsin"

geri dönüþü
imkansýz cümlem..

boþluklarýný
istiyorum senin.
tuvalinde renk renk
mavi/siyah
kelime aralarýna sýðan
boþluklarýný ki
dokunduðumda tenine
pencereden daðýlmýþ
perdeler gibi
gömülüp çukurlarýna
dudaklarýmý araladým,
ýslaðýnda boðulacaðým!
yaraya üfleyen
þifalý bir soluk nefesin ki
önce enseme
sonra soluma
sol yanýma yanaþýp,
dilimdeki tüm sözleri
bana unutturma..
sana yazýp,
yazýlýp sana
akacaðým..


"çaðlayanýn intiharý, boþluða
býrakmaktýr kendini"

þþþþ
buradasýn biliyorum.
sessiz ve usulca
göz ucu telaþlarýnda
þuanda baþa sarýp harfleri,
üç nokta koymadan önce
kendine,
yahut bir iþaret aramadan
mýsra aralarýnda ki
birdaha oku

-Ýkra-

offf
þaþýrmýþ bir ýrmak gibisin
kendi sahilinde
ýrmaklarýn sana aktýðý,
sana akýttýðý,
sana býraktýðý kadar ol
ýslak ve sýrýlsýklam.

bir rüzgar deðse tenine
bedenin soðuyacak
biliyorum..

avuç içlerini öpüyorum
demiþmiydim..

peki..
bu þiirde anlatmaya
yetmeyecek seni
kýs daha kýs harflerin sesini..

alýþkanlýktýr her dokunuþ
parmak uçlarýn kadar
sus/adýðýmsýn
içimde tarifsiz hararetin var.
sabaha az var gibi,
yok artýk yetiþemeyiz
o trene gibi,
söndür bütün mumlarý
kimse görmesin gibi
tarifsiz ve tarihsiz
bir tat iþte
yayýlýp duruyor
bütün bedenime ki
bir çentik daha atýyoruz
daha ilk dokunuþta
ellerim ve parmaklarýmla
bir alýp veremediðim var

biliyorum.
ellerim diyorum serseri
ellerim/ellerin ki
ehlileþtiriyorum ruhumu
ýslanýrken sen,
kendi zaman kiplerimle
ýsýrýyorum alt dudaðýmý ben.

Ýnan bana
hiçbir soru
cevaplandýrýlmak
için sorulmaz.
sus/a þimdi..



(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: