Yorgun kýsraklar gibidir,
Düþünceleri terlidir,
Bir yabancý, bir yerlidir,
Her adýmý yokuþ gelir...
Kara örtü þehri kaplar,
Erirdi mumdan adamlar,
Bir gözyaþý olup damlar,
Gece saðnak yaðýþ gelir...
Aralanýr kirpikleri,
Çaðýrýr divaneleri,
Açýlý kalýr gözleri,
Hüzün adlý bir kuþ gelir...
Sararýr benzi ansýzýn,
Göðsü gerilmiþtir yazýn,
Teline düþer bir sazýn,
Bir uðursuz baykuþ gelir...
Gurbete çýkmýþtýr çare,
Þimdi yürek pare pare,
Dört mevsimde bu þehire,
Davetsiz kara kýþ gelir...
Artýk kuþ konmaz tellere,
Çiy düþmez gonca güllere,
Haram ettin gönüllere,
Ölümüze alkýþ gelir...
Yok mudur senin bayramýn,
Çöküyor duvarýn, damýn,
Teli koparken kemanýn,
Yüreðine barýþ gelir....
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.