NE BİLEYİM AGA
NE BÝLEYÝM AGA Ne bileyim Aga ?
Elli kere âþýk olmadýk ki biz…
Geçerken önümüzden, gözümüz kaydý.
Göz göze geldik, gönlümüz kaydý.
Gözleri yakamoz, bakýþý dolunaydý…
Sol yaným vurgun yedi, bedenim düþtü.
Allah’ým o nasýl bir gülüþtü?
Artýk bir “O” gerçek, her þey düþtü…
Ne bileyim Aga ?
O Ayrancý, Ben Hacettepe bebesi…
Tek bildiðim onun da yok benim gibi babasý,
Nasýl olur bilemiyorum artýk,
Ýkimizin bir araya gelmesi.
Ne bileyim Aga ?
Var mýdýr bir sevdiði, gönlünü verdiði ?
Tespih gibi çekiyorum devamlý bu sorularý…
Ama baktým,
Yüzüksüzdü parmaklarý…
Ne bileyim Aga ?
Birden önüne de çýkmak istemiyorum,
Ama kuþumu kaçýrmak da istemiyorum.
Açýkçasý, hiç mi hiç kestiremiyorum.
Yok Aga !
Buzu bol koy yeter, susuz içeceðim bu akþam.
Sevdam bu kez sek olsun istiyorum.
Alp ARSLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alp Arslan Şiirleri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.