Hasret

bir hüzün düþtü bu gece
martýlarýn kanatlarýndan
bir hüzün ki
en suskun çýðlýklar kadar acý
en küskün çocuklar kadar öksüz
ve hasret...
sen orda, ben burda sürgünüz.

yaz ortasýnda hazan
bir yanýmda resmin, bir yanýmda anýlar
ilerliyemiyor zaman
en derin anýlarýn yükü üstünde.
sararan her yaprak takvimde
bir yýlý anlatýyor sanki düþerken
yüreðimde yangýnlar
bedenim sensizlikten üþürken.

ne zaman bitecek
ne zaman kollarýnda yatacaðým
ne zaman gözlerine bakacaðým sabahlara dek
ne zaman sayacaðýz yýldýzlarý
gecelerce ve tek tek
ne zaman sulh bulur bu yürek.
takatým kalmadý
daha yolun baþýnda
öleceðim sanýyorum
þarkýlarla aðlamak yetmiyor
bitmiyor aktýkça akan yaþ
her gece yüreðimde bir tabut
gözlerimde bir naaþ

hasret...
yedi bitirdi beni beþ-on günde
ne sen dönebilirsin
ne de gelecek güç var bende.
sen,
bir aðaca kazýr gibi adýný
yüreðime kazýdýðým kanata kanata
sen yazým diye anlýma yazýlan,
hayatýmýn kadýný
daha koklayamadan doyasýya
daha çýkaramadan senle geçen günlerin tadýný
uzaklarda, çok uzaklardasýn
biraz daha deme
söyle yürek nasýl dayansýn.

bilmiyorum bu biten kaçýncý vakit
bu ellerimde sönen
kaçýncý izmarit
kaç gecedir deðmedi kirpiklerim birbirine
ellerim ellerine...
çok zor gülüm çok zor
ama gözlerimizde o puslu bulut
yüreðimizde umut
savaþacaðýz
toprakta da olsa
kavuþacaðýz
Sosyal Medyada Paylaşın: