SUYUN ÖYKÜSÜ

Rahmet iner o yüce göklerden
Damla damla, tane tane yaðar
Yaðmurlarla dolular ve karlar
Ve erir sýzým sýzým kývrým kývrým
Bükülür, sanki kendine yol arar
Eðimli vadilerden, tepelerden,
Yokuþlardan aþaðýlara akar su
Dere dere, çay çay, nehir nehir
Dolanýr, ýrmak ýrmak, coþar su

Sonra varýr, göllere, barajlara
Uyur, dinlenir, âdeta yatar su..
Ve çok geçmeden tekrar kalkar
Bir daha hýzlýca akmaya baþlar
Derken köy köy kasaba kasaba
Þehir þehir, kent kent, dolar su
Ulaþýr, tek tek evlere borularla
Nihayet, tertemiz suya kavuþur
Camlar, çamaþýrlar, bulaþýklar
Aktýkça oluk oluk çeþmelerden
Göz göz, þýrýl þýrýl, berrak sular..

Ve abýhayat olur, suya kanar
Kurtlar kuþlar, susayan canlar
Bir de arýnýr, tertemiz insanlar
Âdeta ýþýlar, ak pak olur ruhlar
Yýkanýr gözyaþlarýyla günahlar
Cami önlerinde abdest alýrlar..
Kimi sade kimi zarif þadýrvanda
Suya bakar, Rablerini anarlar
Ve okur ezaný tam zamanýnda
Hakk’a kulluk için Müslümanlar

Mesut ÖZÜNLÜ

Sosyal Medyada Paylaşın: