peþi sýra günler yaþandý kalbimiz kýþ uykusundan uyanmadý hiç içimizde yarým kalan iklimler ve gölgesiz silüeti kaldý ömrün
mahþeri bir an gibi içe bulandýkça bir acý , yana yakýla süzülüp gurbetinden de geçtik aþkýn
kapkara kalemle çizerken resmini sessizliðin ödünç heveslerle sürdü koca bir ömür iþte o gedikte buz kesilmiþ bir pýnar gibi hiç fýsýldayamadýk en fiyakalý sözleri kendimize
zaten ilk hasadý da bu oldu, keþkelerle dolu mazinin puslu camlarýn gerisinde dalgýn bir çift gözün sonuydu yalnýzlýðýmýz daðýlan rüzgarýn amansýz kaçýþý gibi gölgesine sýðýnmýþ gecenin , külünde soluyan
biz hep yanlýþ duraklarda durduk bu yüzden beyaz bir uykuyu diþleyip usulca örttük benliðimizi ve azaldýðýmýz bir akþamüstü yaralanmýþ ve boynu bükük baktýk hayata sessizce ve sanki hiç yaþanmamýþçasýna o gün
Sosyal Medyada Paylaşın:
buzul dünya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.