Külüne Kefil Hüzün

...
Ýçimde daðlarýn ham karanlýðý
Yüzümde çakýlý ishak kuþlarý
Kýraðý karasýna saplanmýþ gibi kanatlarýnýn rengi
Þakaklarýmda kahkaha atan yýldýzlar ve aðrýyan bahar
Zambak tadýnda bir hüznü yaðlýyor durmadan


Günler geçmiþ
Birdenbire çöküvermiþ saltanatlar
Ýçine kapanmýþ tüm þarkýlar
Kýta kýta susmuþlar el ele
Minesi erimiþ düþlerle
Ortalýk yavan
Ortalýk haramdýr biraz da
Ne ay’aný kalmýþtýr ne bey’aný


Göðsümde nemli demetler
içimde mevzusu derin fay hatlarý
Güneþe sýrtýný dönmüþ uyruksuz gölgeler
Günler ýþýðý algýlayamýyor
isteyene bir yontuk cümle daha sunuyor


Seni sevmekten daha da zordur
Bu kentte þair olmak
Ejderha yuvasýnda uyku delisi derin sevda
Ýzmarit kutusunda efkar artýðý
Yine dertlerim devriyede
Her isyanýna iman ediyor çýðlýðým
Dikenli yorganým karýncalý siyah yataðý
Tek tesellisi biraz kelam anadilde
Kardan adamdan terfi edip
Baþka bir þiirde hardan adam olmak


Bak yine ovalarý basar yaðmurlar
Uzaklarda güneþ açmalý -sen yoksun
Yok yanýmda ’’esenlik bildirileri’’
Yok yazýmda cývýldaþan serçeler
Yitirdim sesini
Hangi çaða yakýþtýrýrsan yakýþtýr beni artýk
...



_boran



Sosyal Medyada Paylaşın: