HOYRAT ELDE BİR GELİN

Bu civarda doðanlar, temelli borçlu mudur?
Her kuþak aðalarýn emrinde çalýþýrdý.
Ekenekte bir taze, esir mi, suçlu mudur?
Koskoca küfesiyle, yaz boyu yük taþýrdý.

Ýftihar belgesiyle satýldýðýndan beri
Avare iþ buyurur, cebren akýl verirdi.
Fellahlar ya besleme yada cariye derdi.
Þu mekruh isimlerden nasýl kurtulacaktý?

Ezberine kazmýþken hayat hikayesini
Gerdanýnda taþýrdý Atatürk’ün resmini
Ýlim ile, irfanla doldurur heybesini
Habis din tacirleri, müþrikler sataþýrdý.

Þu Nemrut’un düzleri, yamaçlarý yetmezdi
Baðnaz eþkýyalarýn vurgunlarý bitmezdi.
Köþe-bucak gizlenen yuvasýz öksüzleri
Ana gibi sevgiyle, þefkatle kucaklardý.

Ahali bekliyorken Mehdi’nin dönüþünü
Hoyrat elde ne varsa, zaten bölüþülmüþtü.
Mazlumlarýn payýna yine sefalet düþmüþ
Tescilli fetbazlara köle mi olacaktý?

Satýr satýr bilse de medeni haklarýný
Düþünceleri abes, konuþmasý yasaktý.
Halbuki tek arzusu insanca yaþamaktý
Yüreði kan aðlarken, nasýl susturacaktý?

Bu diyarda kim duyar, vicdanýnýn sesini?
Aðalar ferman yazar, çeteler kol keserdi.
Bir gelin cehalete, gaflete göðüs gerdi.
Müspet düþüncelerle sarsýlmaz gücü vardý.

26 Nisan 2024 / Ömer ÇELÝK





Sosyal Medyada Paylaşın: