geceyi saran kollarýn
sarmaþýðýndan çözülmeyi bekleyen ay merdiveni gibidir
hiç bir yýldýza uzanamayan bu karanlýk
kendi ateþinde yanmaktan öte tüm suslarýný
toplamýþ
saatler artýðý bir gönül yorgunun sesidir içinde
avaz avaz baðýran...
hangi türküye iliþse, kederin kýyýsýna tutunmuþ ýslýk duyulur
uzaklardan
"daðlarýna kar olurum yar" diye
iç geçirten bir sevdaya dalar
gider gözler...
belki bir bahar sancýsýndan yeni þiirler dökülür
þairin kalemine
unut adasýna gün be gün
sessiz gemiler yol alýrken...
elbet bir gün diye baþlar cümleler ,
daða çarpan pervasýz bir rüzgarýn
döktüðü yaðmura karýþýr sevda ...
kim kaybolmuþsa kendi karanlýðýnda , sabahý bekler...
kaybedilmiþ sabahlarýn sahibi olmak içindir tüm bu hikaye
belki de....