RAHMAN RAHÎM OLAN...

Ýstanbul’da hepimiz bir kurbanlýk koyunuz,
Nerelere kaçalým, depremzede soyumuz.
Bu oyunlar içinde kýldan ince boynumuz,
"Kader" denecek yine, her zamanki huyumuz.

Çok katlý binalarda Hatay’ý görüyorum;
Daracýk sokaklarda çâresiz yürüyorum.
Fay’larýn kýrýðýný duâmla örüyorum,
Sabah, akþam Rab’bimden korunma diliyorum.

Ne Beled-i emin var, ne de devlet düzeni,
Dünya tekrar görecek; ezileni, ezeni.
Biz halkýz görüyoruz çalýþaný, gezeni;
Âfet büyük, yýkým çok, hani nerde sezeni?

Zaman aþtý zamâný, bakan yok Ýstanbul’a,
Elli kat binalarda insan caný bir pula.
Kimdir ruhsatý veren, yedi ceddi yok ola,
Kýyamet günü yakýn, artýk kalmadý mola.

Yazanlar hep yazýyor, söyleyenler söylüyor,
Devletlü sus pus olmuþ, olacaðý gözlüyor.
Belki de ekonomi böyle rahat dönüyor;
Görmez olmuþ bakanlar, ne ocaklar sönüyor.

Depremlerin hikmeti, yýl geçti anlaþýldý,
Gördük, yeni düzene ne çabuk alýþýldý.
Zaten herþey ezelde alnýmýza yazýldý;
Rahman olan Rab ile uzun yýllar aþýldý.

Ansýzýn kýrýlacak fay denilen o âfet,
Tarihi þöyle düþün; her kýrýk bir kýyamet.
Sen hâlâ uyusan da, önündedir alâmet,
Yâ Rab, Sen koru bizi, yönümden kalksýn zillet...

17.04.2024 Fatih-ÝST.

Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın: