zaman
beþik gibi sallanýrken
kýrmýzý bir düþe sargýn gece
insanoðlu hayali kadar yaþar
düþleri kadar büyür
desem de
elit bir yalnýzlýðýn mürdi mgiriz
koynunda gece gibi karanlýk
gündüz gibi yorgun
esrik bir gölge gibi
gezgin
talan edilmiþ bahçelerin
yolunup yere saçýlmýþ papatyalarý gibi
mutsuz kýrgýn týrtýklanmýþ hayallerinin
uç noktasýnda aðlayan kýrlangýçlarla
inleyen kayalarýn
dilleþmesi gibi
hep bezgin
sonsuzluðun
içinde çoðul yýldýzlarýn arasýnda
bir baþýna gecenin yalnýz neferi gibi dolaþan ayýn
gümüþservi yansýmalarýnýn parýltýlý ýþýðýna
raðmen eþ- deþ hüzünlere
yalnýzlýða gebe
insan
...........
benimse
kuyruðu kopmuþ bir uçurtmanýn
gövdesinde kalan çocukluðumun dünden kalmýþ
mutluluklarýndan elime yüzüme damlayan
küçük küçük yaðmur
damlalarý
yeter mi
ruhumu havalandýrmaya
tadý kaçmýþ yüzümü güldürmeye - sanmam
öyle
bir çaðýn ortasýndayýz ki
savaþlarýn kaoslarýn kol gezdiði karanlýðýn katmerlendiði
kimsenin kimseye güven tazelemediði haklýnýn haksýz
sayýldýðý -yaman çeliþkiler yumaðýna
düðüm atmýþsa felek
yanmýþýz zaten ezelinden
kalabalýklarýn yeryüzünü hortumladýðý
nefessiz kalan bir dünyada
uçmak-mýþ düþ kurmak -mýþ
mýþ mýþ mýþ -da
ne hayal ama
-gülerim
olumsuzluklar cennetinde
enerji vampirlerine yakalanmadýysan ey insanoðlu
otur bir köþeye þükret haline
þükret yaradanýna
ve
yeis etme hiç
ölümsüz sanma hiçbir günü
bu günlerde geçer
ayþe uçar
24042024
15:56