Namert Olayım

Dönün arkanýzý gidin, baþýnýz yere eðik
Dönün dersem namert olayým
Aðlarsam, çiçek misali solayým
Adýmý anan dillerde artýk kanayan yarayým.

Çorak çöle düþmüþ kurak topraðým
Suçsuza gelen bedduaya duayým
Vefalý yok vefasýza mý yanayým?
Býrakýn yalnýzlýðýn kollarýnda kalayým.

Ayrýlýðýn hasret anasýyým
Gecelerin katran karasýyým
Mert yüreklerin delikanlý bacýsýyým
Bir kalp için hüküm giymiþin sevdalýsýyým.

Boynu bükük koyanlara,
Baþ kaldýrýr çiçekler dalýnda
Yok, bildiklerimiz aslýnda en yakýnýmýzda
Savaþ düþmanda deðil, içimizdeki kavgada.

Ve sen, en yakýným topla benden aldýklarýný git
Ardýndan kapýma elbet düþer bir it
Gideni aratmaz yüreði züðürt
Býrak etrafýný da, dön bir kendini dürt.

Ardýna düþerse gözlerime pusu kurarým
Bir gerilla hasreti ile cezamý veririm
Yaðlý ilmeði boynuma geçirin, bu kendi kararým
Ruhuma dokundurtmam canýmý bin kere veririm.

Varlýðýmýn eseri olsun, kavgamýn adýdýr insanlýk
Rüþveti üstüne giymiþ bilmez yaptýðý hainlik
Satýlmýþlýðý ile devleþen bilmez ettiði acizlik
Bir çocuk bakýþý altýnda kalýnýr, doðrulmaz eziklik.

07.10.2011
Sosyal Medyada Paylaşın: