YOKLUĞUNA TURNALAR UÇURMAK

Güneþ öðleyi aþýp tepelerden düþünce
Büyürdü yokluðunda gölge akþamdan önce
Ben dýþarda baharlar hayal eder dururdum
Kapýlar kapatýlýp sürgüler çekilince
Siyah beyaz resminde hasrete vurulurdum…

Okuyup gizli, gizli, postaya atmasam da
Sana mektup yazardým kimi zaman ranzamda
Sesim duvar arasý boþlukta çýldýrýrdým
Yoktu senden bir haber olmazdýn da rüyamda
Yorganýmýn altýn da gizlice hýçkýrýrdým…

Ben bir seni özlerdim birde özgürlüðümü
Anlamazdým genç iken hiçliðe düþtüðümü
Bir seni hayal eder güzel düþler kurardým
Bilmezdim diri, diri: mahpusta öldüðümü
Ýnadýna her sabah hep adýný anardým

Sonra güneþ açýldý gölge göðe yükseldi
Rüyamda dediler ki; o artýk bana eldi
Baþýmý duvarlara hasretine vururdum
Ne bir haberin aldým ne de selamýn geldi
Ben senin yokluðuna ne turnalar uçurdum

Bu kýrk yýlýn sonunda nasýl arkadaþ derim
Bu derdi ölene dek; senden gizli çekerim
Ben seni bu dünyada canýmdan çok severdim
Þimdi çok yoruldum da artýk ölüm beklerim
Bin defa sevmesen de yüz bin defa severim…



toynak

Sosyal Medyada Paylaşın: