Gecenin yedi oktavlýk sessizliðinde
Genzime takýlan hüzün ile kolkola
Ebruli orkidemin kara gözleri darbe yapýyor
Sensizlik diye okuyorum bütün yýldýz kümelerini
Gidiþinin ardýndan
Uçurumun nefesine hibe ediyorum anýlarý
Ruhuma yetimlik elbisesi dikerek
Acýyý bal eylemek varken
Habire kalbime batýyorum çuvaldýzý
-Hiç’lik ateþinde sýnýr dýþý ediliyorum
Nereye iltica etsem sen -
Tek baþýna yaþamaya doydum ben sevgilim
Çok yabancýyým kadeh bardaklarýnýn sesine
Sigara dumanýnýn isine
Tek bildiðim çiçek kokulu ellerimle
Toprak bedenime þiir döktüðüm
Biliyorum sevgili
Ýzmarit kokusu parmaklarýnýn gölgesine taht kurmuþtur þimdi
Sustuðun yerde unutmuþundur
Belki de beni
Olsun sevgili
Sen iyi ol yeter
Bu son çýrpýnýþlarým
Ýyi halden hüküm giyen yüreðimden
Üç kez öperek
Dermansýz avuç içlerime gül suyu döküyorum
Hatýrla sevgilim
Eskimeyen güpgüzel reyhan kokuþlu
Yemini yüklendim sýrtýma
Ayaklarým annemin cennetine muhtaç
Saçlarýmda papatya gülüþlerinden taç
Ruhum Yaradan’ýn sevgisine aç
Þimdi ne kadar gidilebilirse
O kadar gidiyorum sevgilim
"Hoþçakal"
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.