Gûl'a Civan

Gün’ay’dýr Mirza
Rüzgârýn karanlýðýyla.

Gözlerimde yakamoz
Baðrýmda hüzüni makam
Hangi þiir havasý oksijen olur nefesime
Kör olasý kalbim
Dört mevsim güz gülleriymiþ meðer
Bir hazan yapraðý misâli savruldu ömrüm

Biliyor musun
Ben siyahtan öte bilmezdim
Sana baktýðýmda gördüm
Gökkuþaðýnýn yedi alaca rengini

Bilir misin bilmem sen kýþ gecelerini
Ayazý vurduðunda parmak uçlarýna
Anlarsýn tabiatýn bulandýðý "mavi"deðil
Akþamdan kalma þarap kokusu gibidir.

Adým
Sen
Rengin
Ben

Ne garip þehir bu
Taþý topraðý kavga içinde
Bir cigara taþýr beni memleketime
Kar’ýn beyazý göz bebeklerimde
En çok aþýklar sever
Üþümeyi birazda yürümeyi

Sarmaþ dolaþ serçe kuþlar geçer
Hasretin siner kýþ gecelerime
Büründüðüm siyahý anýmsatýr
Kýþlar arýnmýþtýr günahtan
Ama yinede sövmek var þimdi
Seni benden alan kaderin
ardýndan

Pencereme dikmek isterdim
Sümbülleri en çokta
kardelenleri
Bu gece dirilmeliydin
Uyuduðun bir tutam toprak baðrýndan

Mirza
Munzur Daðlarý zozandýr
kimin emanetini taþýyacaðýný bilir
Toprak bilir taþýyamaz içimdekilerini

Ben Sîna-Mrû
-burasý Kaf
Yusuf’un ay yüzüdür kalbim
Züleyha’nýn kalbindeki sabr
Tanrý gözyaþlarýmý bilir

Ah yürek aðrým
Hasret býraktýðýn gözlerinden öperim


Gizem/Asi
Kalbimi baðýþlýyorum çocuklarýn gülüþüne

Sosyal Medyada Paylaşın: