Son otobüs de kalktý gönlümün son duraðýndan ben böyle bi-baþýma, yapayalnýz kalakaldým. Gözlerin gözlerimde hala hani kalýn tül gibi kirpiklerin altýnda saklý ne hayaller doðardý o gözlerde oysa belki günahtý, belki yasaktý ne hayaller... hepsi boþ bir elvedada saklý.
Bu son sefer, dönüþü yok otobüs artýk kalktý çok geç piþmanlýklara, düþmanlýklara baþka hasma gerek yok yüreðim yeter bana birde ýslak bir mendil ardýndan sallanacak hayallere, umutlara, sana...
Þimdi vurdu çoktan kaybettiklerimin acýsý Gözlerimde düðümlenmiþ bir kaç damla nem, yüreðimde halklý-haksýz, buruk bir sitem ve ellerimde gözyaþýmý aðlayacak bir kalem var sonrasý yok iþte hepsi bu kadar
Sosyal Medyada Paylaşın:
here comes to shame Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.