GECEYE GAZEL
Zamanýn oluðundan akar gider geceler…
Bir hüzzam bestesidir, yakar gider geceler…
Hüzün süvarileri çarmýha gerer beni
Hicranýn göklerinde çakar gider geceler…
Dolunay, karanlýða serenatlar fýsýldar
Gönül penceresinden bakar gider geceler…
Mehtabýn þavký düþer gönül aynalarýna
Cümle huzuru baþa kakar gider geceler…
Karanlýðýn koynunda nice sýrlar saklýdýr
Baþýna yýldýzlarý takar gider geceler…
Leyla’nýn kokusunu çölde ararken Mecnûn
Düþleri tuz buz edip yýkar gider geceler…
Ýçimde demlenirken yalnýzlýðýn efkârý
Gariplerin boynunu büker gider geceler…
Coþkun ýrmaklar gibi melâl akar içime
Gönlümün koyaðýna çöker gider geceler…
Her suskunluk bir çýðlýk, aþkýn daraðacýnda
Gözlerden kanlý yaþlar döker gider geceler…
Hüzün deryalarýnda ümitler alabora
Zehirli akrep gibi sokar gider geceler…
Busesini kondurur gülün al yanaðýna
Bir gonca gül misali kokar gider geceler…
Sükûtu bestelerken hilâlin parmaklarý
Bahtýmýn þakaðýna sýkar gider geceler…
Ayrýlýklar vuslata, gece gündüze gebe
Seher vakti gün doðar, çýkar gider geceler…
M. NÝHAT MALKOÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.