Adliyelik Vaka. 2.
Geliyor Adliyelik vakanýn ikincisi,
Gülerken artar durur karnýnýzýn sancýsý.
Olay yine bir köyden patlak vermiþ taþýyor,
Köyün çoluk çocuðu mahkemeye koþuyor.
Kanber köyün delisi, Dilberse gökçe bir kýz,
Kanlarý gürüldüyor, ol görüp düþmez nabýz.
Köyün ücra yerinde bir araya gelmiþler,
El ele tutuþarak yýkýk dama dalmýþlar.
Oturup bir köþeye, yanaþmýþlar dizdize,
Dilleri lâl olunca, konuþmuþlar gözgöze.
Oraya gelmeleri neden, niçin besbelli,
Atýlmýþ bir seferde, kudret hazne temeli.
Niyet bozuk Kanber’in, çabuk geçmiþ yangýný,
Gözü yokmuþ Dilber’de bulacakmýþ zengini,
Kýz oðlaný gördükçe söylermiþ ipucunu,
Kamber oralý deðil, sürükler pabucunu,
Çýrpýnan balýk gibi, baþý gamlý belalý,
Üç ayý kucaklamýþ, bu kýz gebe kalalý,
Zaman gelip geçtikçe çalmýþ baþýna taþý,
Üfleseler sönmez ki þiþen karnýnýn baþý,
Menfaatin deryasý çöle dönmüþ hayýr yok,
Kýz düþünüp taþýnmýþ saklamanýn sonu bok.
Söylemiþ annesine, bu çektiði ezayý,
Gülümü kýrdý Kamber, çeksin görsün cezayý.
Bunu duyan babasý, düþmüþ kara sancýya,
Almýþ kýzý yanýna, koþup varmýþ savcýya,
Sinirlidir baba da, etkisinde olayýn,
Bu Kamber’in boynuna, yaðlý ipi dolayýn,
Dert dükkaný savcým da, tutuklatmýþ Kamber’i
Söz vermiþ yakýnda, daraltacak çemberi.
Dilber daha küçükmüþ, onaltýlýk bir balýk,
Sanmayýn bu suç hafif, tam da aðýr cezalýk.
Köy muhtarý oturmuþ, postu sermiþ yerine,
Aileler cem olmuþ, düþmüþ birbirlerine,
Sonunda anlaþmýþlar, evlenmiþler iki genç,
Silinip yuyulacak, yüzlerinden bu utanç,
Köyün halký toplanmýþ gelmiþler mahkemeye
Aslý astarý neymiþ, öðrenip dinlemeye,
Baþlamýþ duruþmaya, aðýr ceza reisi,
Önce Dilber’e sormuþ, geliþen havadisi.
Dilber Kamber’i gösterip, bana sözden gül dikti,
Sonra köyün dýþýnda, damda baþýma çöktü.
Reis Dilber’e dönüp, baþa çöküp ne yaptý.
Seni dövdü deðil mi, deyip tokmaðý kaptý.
Dilber boyun bükerek, beyim söylemez dilim,
Daha bundan öteye, santim gitmez bu yolum.
Reis anlamamýþtýr, mübaþiri çaðýrýr,
Ne der bu kadýn böyle, daha neler doðurur.
Mübaþir fýsýldarken, al benili sözleri,
Açýlýr birden bire, Reis beyin gözleri.
Anlamýþtýr Reis bey, ne dediyse Dilber’i,
Ne yapalým sen söyle, göstererek Kamber’i.
Amma þimdi evlendik, iþte bak bu yüzüðüm,
Daha ne bekler ki , benim güççük hödüðüm.
Hakim bey artýk yeter, serbest býrak kocamý,
Gelip yerleþsin bize, tüttürsün ocaðýmý.
Reis, heyete döner, mýrýldanýr bir þeyler.
Taraflara seslenir, susun bayanlar beyler.
Sonra döner savcýya, diyeceðin var mýdýr,
Sen ne dersin Kamber’e, tahliyesi er midir.
Savcý kafa sallayýp, þikayetim bakidir.
Bu Dilber’in kocasý hovardýnýn tekidir.
Dilber savcýya dönüp, bu seni de mi yaktý.
Ne zaman söyle nerde, tutup baþýna çöktü.
Heyette bir kahkaha, millet savcýya bakar,
Savcý donup kalmýþtýr, bir ah çeker bin döker.
Reis döner Kanber’e, seni ettim tahliye,
Sakýn ha gýcýrdama, rüzgâr salladý diye,
Yoksa alýrým yine, býrakmam on beþ sene,
Ziyanla barýþýrsýn, zindanda döne döne.
Savcýyla Dilber kýzýn arasýnda olanlar,
Suça ad deðiþtirdi, soracak olan canlar.
Þekil endam hep böyle, haydi yüzünüz gülsün,
Karalardan arýnýn, bu þiir pasýnýzý silsin.
Ne var ne yok hepsini, tamam etmiþ Birisi,
Þair yüreði sunmuþ, daha yokmuþ gerisi.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.