YÖN...

O ne güzel çehre, ne güzel simâ,
Gençliðinin nûru vurmuþtu sanki.
Âhenk, üzerinde doðuþtan tema,
Eþi yok dünyada, melek inan ki.

Þimdilerde moda, renk renk ferâce,
Göksu ve Sâdâbat doðdu yeniden.
Açýklýða denge geliyor bence,
Bu bir uygarlýktý; îmandan, dinden.

Ancak, leylek bacak modanýn asý,
Açýldýkça alttan, üstten açýldý.
Uyum saðlamaksa; iþin yaftasý,
Kültürü bozanlar saçtý, saçýldý.

Ahlâktan bahsetme; o beyindedir!
Din ne derse desin;"elit" i üzme.
Beyin çalýþmazsa ahlâk nerdedir?
Birçok "TV"; basýn, Batý’dan süzme.

Orta yoldan saptýk, ah Anadolu’m;
Sen’le de oynandý, Sen dirliðimdin.
Düþtü saða sola kanadým, kolum,
"Titre kendine dön", Sen birliðimdin.

Etrafýn kan, boran, sen ayaktasýn;
Sýyrýl sensizlikten, benliðine dön.
El yalan dolanda, Sen ki Hak’tasýn,
Soy’un, Irk’ýn belli, atandan al yön...

15.06.2017 (Arþiv)
Fatih-ÝST.

Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın: