anyanığı

diline hüzün deðdi çocukluðumuzun
dondurma aramaz olduk
þýmarmaz olduk çay bahçelerinde
sandalye taþýyýp, bi’gazoz ücretine tav olmanýn hazzý kalmadý
pek evvelden tanýþýkmýþýz,biliþikmiþiz hüzne
iliþikmiþiz kýyýsýndan köþesinden
görmediðimiz kentlerin gölgelerine
bitiþikmiþiz iyi insanlarýn eðreti öfkesine
yaþamak, bir lastiði germek gibi özen istermiþ
elinden kaçýrmadan iki ucunu
erdem istermiþ,
direnmek,hayal kurmak...
yaþamak güneþe çevirmektir avucunu
umudun yitmeye zorlandýðý karanlýklar ülkesinde
bilmiyoruz ki kurallarýný oyunun leyli
bilmek de istemiyoz belki
tüm yaðlar ve ballar satýldý mateminde doðruluðun
uzun eþek yýkýldý
uçurtmalar göðe hasret
üstelik uçurtmalarýn ipleri yakýldý
dilimiz þerha þerha ân`yanýðý
yýlmamanýn þarkýsýný söylüyoruz suskunlar izdihamýnda
varlýðýn an tanýðý leyli
hep aydýn kal leyli...

denmiþti bir zamanlar
Farzýmuhal
Sosyal Medyada Paylaşın: