name’çar

selam bahar soluyan
çelimsiz sorularý yasakladýysam kalemime
üþümeyi kendime sakladým bilesin
sýcak kentlerin kahverengisinde
bir fincan kahve kokusu bile lükstür ikimize
zaten beceremeyiz ,heyecanlanýrýz
dökeriz tüm kahveyi ve kahverengiyi
memleket kokulu elbisemizin üzerine

yine dua mýdýr gecen
baba mýdýr günün
anne midir yarým kalan hecen
dur aðlama hemen
daha Kýrlangýçlar var bize selam borçlu olan
hüzn’aver Kýrlangýçlar

hani astýma yakalandýðýmýz bir gurbet akþamýnda
yüreðimizin sýkýþtýðý ,gönlümüzün daraldýðý o anda
yaren olduðumuz kýrlangýçlar
birbirimizden çok uzak olmanýn sembolü
birbirimize çok yakýn olmanýn sýrdaþý Kýrlangýçlar

Ýþte onlar terk etmedikçe
Ben umutsuz olmayý süresiz yasaklýyorum kendime
Sana gelince,sen baharsýn
bahar soluyansýn
Neþideler okuyansýn terkedilmiþ kentlerimizin
Henüz fark edilmemiþ gönlü güzellerine

Sana gelince sen ümitsin diyorum
Yoksa aðlýyor musun
Aðlama
Kýrlangýç olmak bana düþer
Þehla gözlerinin kahverengi göðünde

Bir inci tanesi olup göðsünde
Saklanmayý da bilirim
Yasaklanmayý da bilirim bir sürgün türküsü gibi

Varlýðýndan güç alýp
Soluklanmayý da bilirim
Süresiz bir eylemin orta yerinde

Ah bahar soluyan
Sen ve ben ikiden çoðuz
Memleket kadar varýz
Bu þiirdeki umut kadar yoðuz

Kendine iyi bak bahar soluyan
Neþideler okuyan terkedilmiþ kentlerin
fark edilmemiþ gönlü güzellerine

Kendine iyi bak
Bir de mektup yazmaktan yorulan ellerine


Denilmiþ biz zamanlar
Farzýmuhal
Sosyal Medyada Paylaşın: