Sen Ben

Sen Ben

Unutma! Düþseydim sen de düþerdin,
Çünkü, sacayaðý gibiydik sen, ben.
Derdimi, sevgimi hep de deþerdin,
Tencere kapaðý gibiydik sen, ben.

Aþka çok geçmiþde baþkadýk biz ki,
Kalu Bela’daydý ilk yazgýmýz ki.
O zaman bölündü kullarýn rýzký.
O an ruh ipliði gibiydik sen, ben.

Sevgi tohomuyla çimlendi aþklar,
Yediveren gibi çoðaldý kökler.
Hikaye böyleydi ey sevgili yâr!
Tek buðday baþaðý gibiydik sen, ben.

Sonra...yaþlarýmýz de ki onaltý.
Tadýmýz baþkaydý, özlemi kaldý,
Sanma unutuldu, sanma yok oldu,
Dilberin dudaðý gibiydik sen, ben

Gözümüzden düþen çiðleri düþün;
Aðlayan halimiz çocuk gibi þen!
Erken þafaðýnda bir yaz gününün,
Soðuðu sýcaðý gibiydik sen, ben.

Boþ ver! Kaçan kaçtý, gelecege bak!
Geçmiþte aðladýn, þimdi gülerek,
Omuzuma yaslan, sevinsin yürek,
Tam bir yanardaðý gibiydik sen, ben.

Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın: