GEL

Kaç gece sabahladým yokluðunun koynunda?
Geceleri güneþin kollarýnda söndürdüm.
Kaybeden ben oldum bu aþkýn oyununda.
F/eleðin çarkýný hep iflasa döndürdüm.
Sabret dediler gönül, sabret.
Sabretmek bir giyotin, bilir miydiler?
S/allanýr her daim ensemde.
Martýlarý besledim istikbal hayaliyle.
Yarýnlarý süsledim gözlerin mavisiyle.
Küstürdün tüm güzelleri, hayrandýr sana g/özler.
B/ekledim sevdiðim visalin ümidiyle.
Ey uðrunda geceleri sevdiðim!
Varlýðýmý sevdasýnda bildiðim.
Yeter gayri, hayalinle yatýp yokluðuna uyandýðým!
Gel, gel de söndür içimdeki yangýný!
Yoksa bu bir kýyamet,
Külleri yarýnlarýn.
Gel,gel,gel!..

HÜSEYÝN KABA DÜZCE

Sosyal Medyada Paylaşın: