ay ýþýðý ve þavkýyan yýldýzlarýn
gök yüzü ortasýnda yüzün
bulut bulut bakan gözlerin
yüreðimde þahmarandýr her mevsim
aðladýkça zehir her sensiz an
yoksa ibresi bunca acýnýn
sökülsün zerre zerre canýmdan can
ölü-yorgun hatýralar dengindeyim havar!
nice dert tuzaklar meyyul bir kýþ ortasýndayým
üþür her damarým
düþ günümü sýtma tutmuþ
baðrýmýn ateþ kapaný
titreme ayinindeyim oy havar!
þimdi!
topraðý oyuncak edinmiþ
öksüz çocuk sesizliðindeyim
ufuksuz, barýnaksýz, umutsuz
adýnýn her herifini iþlemiþim omuz baþýna yüreðimin
korkuyu süzüp asýlsýz damarlarýma
yüklüce kan dondurmuþum
aykýrý her an her düþünce
mýsra mýsra yazgýlanmýþým
köy çerçeveli hayaller kondurmuþum
avuçlarýmýn iç bükey yerine
sevdanýn en hasýný
aklýmýn hücrelerine mýhlamýþým
“destanlarý yazmadan önce
destaný sen yaþamalýsýn..”
demiþti birileri
destanýn asaletinin sevdan olduðunu
ayan beyan bilboardlara
koca koca puntolarla yansýtmýþým
yüzümde gülümseyiþinin izini býrakmýþsýn
kaç gündür su deðmedi
elim deðmedi
ayna deðmedi
baþka göz deðmedi
ey yüreðimde ateþ hasadýný söndüren iklim
su kürünü çorak topraðýma hor gören ýrmak
gel!
dinsin artýk
beni darmadaðýn eden
kendini fýrtýna sanan
þu asýlsýz asalet
sonbahar
-n u r e t t i n ÖNDER