ellerini çekip ellerinden
ve þiirlerini mýsra mýsra
kapattý yüreðinin en aðýr kapýsýný
kendi dýþýndan içine doðru
kör bir adým gibi ilerledi içine.
hep biraz maðrur/biraz eksik.
bir aþk yeniden baþlar diye
ilkbaharlarda...
dalýndan kopan ve kopartýlan
tüm kuru yapraklarýn
özeti gibidir bu
dört mevsim yaþayan
yürekler için.
ve ömür kýþa/soðuða açýlan
-son
-baharlar gibi çekilir
çekilir böyle
kýyýlarýndan içeri
ýslak,
bir zerre düþse eteklerine
tenin kaþýnýr hayata
biliyorum ki
sen tabirsiz rüyalar
bulursun kuþ kanatlarýnda.
bir hesapsýzlýk var aramýzda.
yarý çýplak bir seviþme kadar.
önemli deðil evet
içinde olup olmamam
kaygan zeminlerinde
tökezleyip,
yerinden ve yurdundan
kovulmuþ
kavimler gibiyim.
omuzlarýndan.
sayfalarýndan bir defterin
ve o derin bakan
elasýndan gözlerinin
ilk aþklardan ki
arka bahçeye gömdüðüm
mavi misketler kadar
çocukluðum/çokluðum.
yýllar/yollar.
köprülerin ve tenin.
hiç öpmediðim
parmak uçlarýný çekip
avuçlarýmdan
kapattýn kendini
çýkmaz sokaklarýnýn içine.
sana damlýyorum
ne zaman yaðmur yaðsa
umutlu bir damlayla.
sana düþüp,
parçalanýp sana,
yuvarlanýp sana
keskin bir virajda.
hayýr.
tutamýyorum ellerinden.
en iyi bildiðim kuyulardan
düþtüm/
düþtün ki
baharý seviyor olsan da
güze hasret uykularýmýn
caný çekiyor seni.
seni diyorum seni/
uçuþan bir düþün
tüllerini çekip alnýmdan.
ýrmaðýn yüzünde
yüzüne b-akýyorum
þahit buna
demirden köprüler,
aðaçlar..
aþk kadar nefret þahit
neden uzun uzun
b-akamýyoruz kendimize
sevemiyoruz uzun uzun
bir böceðe ömür
verenden tut da
saçlarýnýn beyazýnda tel tel
yaþlananlara kadar
herkesin öldüðü
bir zamanda
keder budur iþte
tenine düþen
gün ýþýðýný inatla
kovmaya çalýþmak.
baþýný çevirmek
önce saða,
sola sonra
vücudunu oynatarak
sýðmaya çalýþmak
içinin kuytularýna ki
replik almadan
konuþamayanlar bilir
aþk öldürür
hep bir diðerini...
körebe oynayan
çocuklarýn oynadýðý
masum bir oyundu
kýrýp gözle görünmez
kanatlarýmý
kala/kaldým
þaþýlacak bir þey de deðildi
hep olduðun yerde beklemek.
pek önemli deðil þimdi
bahsi geçen o adam.
ELlerinde…ki,
bilendim keskin
sözlerine dilimle
sesini yüreðimde
hapsettiðim
eksik bir susma
biçimi devrilir
omuzlarýndan
saçaklarýnýn.
onlar birbirlerini
görmeden sevenler
onlar olduklarý yerde
durmadan koþanlar.
onlar kekre hevesleri
yaþamsallýðýn.
aþkýn en safir
en saf bilgeleri ki
yoruldum kalkýp yerimden
/derinden
uyumalýyým þimdi.
uzun/uzun...
-son
-bahara hazýrlanýp,
yapraklarý hatýrlamalýyým
tretuvar kenarlarýnda...
g-özlerimi baðlaman yersiz
b-akamýyorum sana
baðlama ellerimi
bir kere susmuþsan...
tenine kamçý vuran
sahip/
-siz..
ait-siz herþey..
bana çarpma!
konuþ ama acýtma.
çarpma kýyýlarýna/
kuytularýna ki
askýda unutulan düþler
böyledir
kýnýnda kýlýçlarýyla
kesemeyen tenleri...
ve o gözler
durduðu yerde izleyen
hep güz gibidir ki
yaprak yaprak savrulur
ýrmaðýn kenarýndan
kýyýsýna doðru hayatýn...
(...)