GÜNEŞE DÖN
Ýlmin engin ocaðýnda öz demle,
Ham yanýný esen yele ver gitsin…
Doymaz elin kucaðýnda göz yemle,
Onurlu ol dik dur çalýþ ter gitsin…
Ýki büklüm olma sakýn namerde,
Güler yüze sokar seni bin derde,
Kiþiliktir biçim veren her ferde,
Kitaplardan ilim irfan der gitsin…
Her karanlýk kör kuyudur beladýr,
Düþen kokar çok eski bir helâdýr,
Çýkmaz yoldur erken gelen saladýr,
Dön güneþe doðru yolda ser gitsin…
Her dil her renk güzelliði âlemin,
Kin nefretten uzak olsun kalemin,
Sebebi sen olma derdin elemin,
Hep insan ol sýpa gelen ker gitsin…
Cantekin der; gönlüm sevgi pýnarý,
Yaslan korur insanlýðýn çýnarý,
Kötülüðe vur dað taþý zýnarý,
Güzelliðe gözlerinden fer gitsin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.