Aslýnda hiç takâtim yok
Kalbimde de týk
Kendi kendime çimdik atýyorum
Hadi kalk
Gülümse aynadaki güzel kadýna
Çok sevdigini söyle ona diye telkinde bulunuyorum
Ruhumun camdan kanatlarý paramparça
Bugün tam annemin öldüðü yaþtayým
Ne bir eksik
Ne bir fazla
Umudunu kýrmamak adýna
Teselli ediyorum iç sesimi
Sað elimi koyuyorum hüznün en aðlak yerine
Kilisedeki çanlar çalýyor delice
Oysa ki ezan sesini çok özlemiþtik diyor bütün uzuvlarým
Gurbette olduðumuzu unutmayýn diyor beyin loplarým
Eksildikçe ömrümden günler
Sözde umursamaz tavýrlarla bahçe iþlerine koyuluyorum
Büssürü çiçek fidaný ekiyorum annemin elleriyle
Öpmek için uzanýyorum hasretin yetmiþinci katýna o elleri
Büyü bozulmasýn diye kapatýyorum gözlerimi
Âhhh yüreðimin dört nala koþtutan feryat-ý figânlarý
Susun artýk susun
Çünkü bugün annemin öldüðü yaþtayým
Ne önce
Ne de sonrasýndayým
Annesizliðimi gülmeyi unutan gözlerim fýsýldýyor
Adressiz kâhýr mektuplarýmý mezar taþlarý anlatýyor
Uzunca bir süre susuyorum
Sonra
Güneþ küsüyor
Kuþlar uçmayý unutuyor bir anda
Parmaklarým titriyor
Yarým kalýyor masalým
Hayret
Dünya hâlâ dönüyor
.
.
.
Özür dilerim anne
Bugün senin öldüðün yaþtayým
Tek bir kahkahâný gözbebeklerime resmetmek için
Sakladýðým saçlarýnýn kokusunu çekiyorum taaa içerilerime
Þimdi
Düþtüðümde
Yaralarýmdan öptüðün
Kalbime kuþ sevinci doldurduðun yaþtayým
G
Ý
T
M
E
A
N
N
E
M
G Ý T M E
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.