MENEKŞE KOKUN

MENEKÞE KOKUN
Bu sabah anýlarla günaydýnlaþtýk,
Kahvaltý hazýrladým kaybettiðim sesine.
Her gördüðümde Yaratan’a dua ettiðim,
Ela gözlerini kýsarak baktýn aynadan bana…
Týraþ olurken gülüþtük saçlarýnýn daðýnýklýðýyla,
Kesiðime pamuk bastý ojesiz hayali parmaklarýn…
Derin sevdanla yine durakta selamlaþtýk.
Kokunla yan yana beraber bindik dolmuþa,
Gamzen takýldý ardýma, yavaþça sararken yokuþa.
Ýþ çýkýþý sokak karþýsýndaydý müþfik bakýþýn,
Aklýmda sen, yürekte sýzlatan yakýþýn…
Yaðýp üstüme gerçekler, sýçrattý beni melankolik halimden.
Tanýmamazlýktan geldi kaç kez dokunduðum tenin,
Eve benden önce gelmiþti uzun kirpiklerin.
Konuþmadý hayalin, biliyordu ki yorgunum.
Kýs kýs güldü bana vicdanýn,
Hiç umurunda bile olmadý tükenmiþliðim…
Alýp bütün benliðimle senden kalanlarý koynuma,
Sýmsýký sarýlýp yattým menekþe kokulu yokluðuna…
Alp ARSLAN

Sosyal Medyada Paylaşın: