Ters açan gökyüzüyüm Tülay Yüzünde çiçek açan çiçekler vardý Dün seni gördüðüm gecede Bir çocuk gibi masumdun Yanýna gelmek istesem Nedense kollarým ayaklarýma Dur emri verdi Usulca arkandaki sandalyeye oturdu kalbim Ben ve kalbim durdu Gözlerinde boðulan yaðmur damlalarýnda Bilmek bilmemek arasýnda kaldým Hislerinin çoklu orkestrasýnda Oðluna çaktýrmadan gözyaþlarýný silmen Galiba en çok bu yüzden aþýktým sana Ýki kör dilenci gibiyiz Sen ve ben Körlere karþý mücadele veriyoruz Aynalar ve biz Sade ve þýk aðaçlar gibiyiz Her gün gözyaþý döküyoruz Ýçimizdeki sevgi dolu toprak içinde Yaþayan ölüler bile olsak Ne çýkar kör aynalarýn içinde kalýr Sevda denilen þey Þey þeyhi deðil Bu anlatmak istediðim Seni ne vakit görsem Yüreðimin aynasýndan Kör bir adam görüyorum Hep ve sonsuzca sana aþýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.