ne vakit uçtu kuþlar
yuva yaptýðý gözlerinden
yollar yürünmeden yorar mý insaný
solar mý hiç yaþanmadan
takvim yapraklarý
þimdi bir çýnar gibi yalnýzýz gök kubbenin altýnda
sen çam ormaný
bense meþelik içinde
tadýmýz yok
ama tuzumuz göz yaþýnda saklý
ne gülebildi yüzümüz
ne de yaþýmýz aktý
bayramdýr
tebessüm etmek gerek hayata
keþke yaþayabilseydik seninle
ölene dek þeker tadýnda..