Çekip Gideceğim Gelmemiş Gibi
Günün bir vaktinde sessiz sedasýz
Çekip gideceðim gelmemiþ gibi
Eþten dosttan ayrý belki vedasýz
Sanki aðlamamýþ gülmemiþ gibi
Daha dün çocuktum geliþtim yettim
Ýnsan pazarýnda kendimi güttüm
Lütfunu hoþ gördüm þükr ile yattým
Dik durdum kahr ile dolmamýþ gibi
Zehrini kusmazken yýlan yýlana
Kalbim köþkün açtý darda kalana
Sýrtýmý dönmedim doðru olana
Ýnsanlýktan nasip almamýþ gibi
Arayanlar aradýðný buluyor
Her canlý aslýna rücû oluyor
Kimi can da, kimi uzak kalýyor
Sarýlýp gözyaþýn silmemiþ gibi
Daðlarýn yarasý susuz dereler
Akla zarar göze inen perdeler
Kimler geldi geçti hani nerdeler
Dün dünde kalýyor olmamýþ gibi
Hüdaya tabiyim günahým hasmým
Son yaklaþtý diyor kýrýþan kýsmým
Ne izim kalacak ne ismim cismim
Yaþamadým sonum bilmemiþ gibi
Bilal-im, kamildir dersini alan
Gelmektir gidiþi mecburi kýlan
Ölümden gayrýsý külliyen yalan
Yaþatýlan var mý ölmemiþ gibi .... Bilâl Karaman (Bilâl-i)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.