Aþk kalple beyin arasýnda giden ince bir yol gibidir. Ben kalbimi baðýþladým yarým aklýmla, Peki aþýk olabilirmiydi kalbini kaptýrmýþ bir deli. Hem kalbi aðrýyor hemde akýlsýz bir bedevi.
Ufuktan gözüküyor gibiydi kendisinin az biraz görünen neferi, Bu savaþ ne içindi kim kazanýrdý apansýzca verdiði harbi.
Uzun uzun düþündü iyileþtirebilirmiydi ona yarin uzanan narin elleri. Yaralarý derindi ve öylesine belirgin ve puslu, Beyni baðýyor öfkesini bir çýrpýnýþta kustu. Sanma kendini mecnun bu yol bir amanýn yoludur sisli, karlý ve yaðmurlu. Yaðmuru bilmem beni yarin hasreti buldu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
SiyahAyna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.