İçeride 5 Günüm

Hani dünya üç günlüktü?
Günler boyu mahkum edildim demir parmaklar ardýna.
Saydým evet birçok kez saydým,
Mahkumdum duvarlara, duvarlarda bana
Kazýnmýþ uzun uzun karalar gördüm.
Kimisi kaldýðý günleri kazýmýþtý,
kimisi de hayatýnýn aþkýný.
Sanýrsýn derdini dökmüþ sayfalara.
sayfa yok! hayal yok!
Kimisi ömrünü baðlamýþ kurmacalara.
Defter duvar olmuþ kalem kara,
Kararmýþ ömürler kazýnmýþ duvarlara.
Demir parmaklar ardýnda kim bilir nasýldý dünya?
Dertler gördüm çok büyüktü,
Öylesine büyük, öylesine muhatara.
Hüzünler yaþamýþtý bu oda.
Belki, belki de birazcýk mutluluk,
Kurumuþ ekmek ardýna su mutluluk verirmiþ insana.
Bir kalem, bir kaðýt, birde o lazýmdý bana.
Ha beni sorarsan üç günlük ömrümden pek bir þey kalmadý,
Hayat fazlasýyla aldý kepçesini buz gibi ömrüme daldýrarak.
Üstü kalsýn diyemedim!
Çünkü üstü kalmadý bana.
Ýçeride kaldýðým günler artýyordu hala.
Sanýrsam korkuyorum, titriyorum, aklým çarmýha gerilmiþ ipte, gözlerim Âma
Bu korku düþündürüyor beni,
Belki geride býraktýklarýmda.


Sosyal Medyada Paylaşın: