Oysa seni düþünme saatimdi Gün ýþýðý ararken Bulvara sokulan gece yavaþ yavaþ bulvardan ayrýlýrken Sokak lambalarý þehirden koparken Son düþümdeydim yine
Rüzgar ritmik esintisine geçtiðinde Aðaçlar son titremedeydi Yine ayný o sahne Yapraklar salýna salýna düþüyordu
Ben de düþüyordum Hayata küsen bir Eylül yapraðý gibi Son seferi düþüþümdü Ne son gemi kalktý ne de son tren geldi
Limanlarý artýk besliyemiyorum Gözümden düþen yaþlarla Düþüncemin son fragmanýnda Öyle uzaksýn ki bana Öyle yabancýsýnki düþümde
Kaçýncý bekleyiþim?hüzün acý Alltýncý son bahar kabusundayým yine Son düþümde
Toprak cemreyle boðuþurken Bende sen düþünde boðuluyordum Ne son gemi ne de tren olacak Ne esen son rüzgar esecek Ne de son yaprak düþecek
Gündüz artýk geceye bürünmeyecek Ben artýk yokum Ve seni kaybediyorum Son düþümde................
Sosyal Medyada Paylaşın:
meftunkaranfil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.