esvabý yýrtýlmýþ günün
kanatsýz kuþlar yaðýyor topraða
huzuru yok rüzgârýn kýrýp döküyor yollarý
hiçbir yerde deðilim anne vakti saati yok güneþin
kirpik tuzlarýný emiyor yüzüm ter basýyor alnýmý
bir kaplumbaða geldi yaralarýmýn üzerini örttü
bundan böyle mutlu olmaya meyilli
tüm yaðmurlar
muðlak düþüncelerin yol aðzý iyimserlik
desem de yalan anne! hüzün fellik fellik geziyor bütün kapýlarý
alabora edilmiþ insanlýðýn üzerinde siyah kaftanlý çýðlýklar
iþlenen suçlarý benimseyen bir dil de yok
her yer kötülüðün yurdu olunca
bize aðlamanýn
gülmekten daha evla olduðunu kim söyledi anne
mendil çürüte çürüte yaþlandýk hep üzerimizden akbabalar uçtu
yýlanlar geçti önümüzden dað daða küstü çatýrdadý kalbimizin kemikleri
neþeli çocukluðum hangi trenin yolcusu oldu annem
bak þarampollere yuvarlandým
düþ kokulu gülücüklerim
asýlý kaldý havada
yoksun sende
ben yalnýz bir daðýn apdalýyým
karabataklar gibi dalýp dalýp çýkýyorum günlere aylara
parmaklarýmýn ucuna ucuna basa basa yürüyorum gölgelerin eteðine
dudaðýmda çengelli bir iðne kanaya kanaya koþuyorum kucaðýna
gözlerimi yeniden yeþertir misin anne! ruhum bölünmüþ ikiye
yine aþkla baðlar mýsýn beni
gümüþ zincirlerimi kýrdým da
tahta nalýnlarým kaldý kapý ardýnda
salyangoz kabuðumda su baskýnlarý içimde derinleþen
sýla kokusuyla umudu özlemi kuþandým da
bayramlaþmaya geldim
açar mýsýn gül sineni
baðrýna basar mýsýn yetim kuþunu
derisi dökülen yüzümü cennet dudaðýnla yine öper misin
kýrýþan ellerimi yine iðde çiçekleriyle yýkar mýsýn anne
ayþe uçar
09042024
17:18