SIFIRA YOLCULUK

büyülü týrmanýþý ellerinin
on’a katlar beni yalnýzlýðýmýn doruðunda
yer gökle kucaklaþýr
gerilimi yüzlerce þimþeðin, boþalýr tenimizden...



binlerce kýrlangýç uçuþu mutluluk
on binlerce mavi gül gökyüzünde
yüz binlerce hayâl kurulur
milyonlarca ýþýk yýlý uzaklýk, sonsuzluklar durulur...



þkýn engin denizinde ey sevgili
eriyip gittim kum tanesi gibi,
geceye gündüz, ölüme yaþam gibi
zýtlýðýmý tümleyensin...



denizimde köpürüp, kumsalýmda sönen
zamanýn akýþýna rüzgâr hýzýyla delil nesnem
uykusuz geceyi deðil, beni öp, sarýl boynuma
her ne isen, bir daha aðart tanyerini...



gülümseyen gözlerinle öp beni
kýyýlarýnda kum olduðumu bileyim
akla mantýða sýðmýyor sevgin
rüzgâr yeleli kýsrak gibisin...



salýversem yüreðimi dolu dizgin
eksenindeyim yerkürenin
aensizlik hiç de kolay deðil
atomik kütlesiyim evrenin...



baðladýn beni kendine
yok oluþun var oluþundur yeniden
sen aþký doðurursun, aþk seni deðiþtirir,
sen aþký deðiþtiremezsin, deðiþirsin harbiden...



Þaban AKTAÞ
22.10.1999



Sosyal Medyada Paylaşın: