Ihlamur...

kalbimi naftalinleyip
çektim gözlerimin nemli perdelerini
külünü savuramadýðým an’a bastým yüzüm tuzunu
ilikleyemediðim yakaný gerdanýma iliþtiriyorum þimdi


sorma,
sorma neden...
cevabý olmayan ýhlamur kokusu iþte..
sindi yine sineme sindi az biraz


yoruldum sana çýkan yollarýn
çelimsiz, cýlýz sekmelerinden
vardýkça gölgende kaybolmaktan
yoruldum inan yoruldum, yoruldum


belki diyorum belki,
koþsam, koþsam düþer miyim
kim bilir ..belki de “belki”lere takýlýr
býrakýrým elzem kokunu ruhumu ezen dallarýma


Ihlamur aðacý diyorum
senden sonra kekremsi acýlar sürüyor genzime
"caným acýyor, acýyor caným”
demiþti, sahibini yitirmiþ o maðrur gözlerim
boðma, boðma artýk i mgesel düþlerinle beni


Ihlamur kokusunda gitmiþtin,
gitmiþtin ardýn sýra kokusunda ýhlamurun
þimdi payýma düþen bu gecede
kokuna sarýlýyorum geceye üþüyen, titreyen


gözlerim soluksuz,
gözlerim ki az biraz yaþamak feri
sorgusuzum çokça sualsiz
hiç bir heceye iliþtiremiyorum düþlerimi
kirpiðimde asýlý bir bulut ha döktü ha dökecek içini


korkuyorum kýyýlarýma vuran dalgalardan
bulandýrýyor zihnimi çekiyor beni girdabýna


ve sen,
ýhlamur kokusuna hapsettiðin gün beni
yüreðimin yaðmurlarýný
özlem kokan sayfalarýmda mühürledim ve
hüznüme lal olmuþ dilim susmayý öðrendiði an
iþte o zaman, her þey olabilir, olabilir çok þey
adý prangalarýnda yaþa(ma)mak olan
köklerimin esini, nefesini býrakmak gibi...

~°~
~°~
~°~



Sosyal Medyada Paylaşın: