Üşür müyüm sahi

içim,
içimde gülümseyen
o cennetsi yazýtlarýn,
çürümsedikçe girdaplaþan
çöllerden farksýz olduðunu mu sanýrsýn

de hadi söyle
canýmdan mý, canýndan mýdýr
obruklarý bir, bir diken o al yazmalý,
yazgýlý mürekkebimin pýhtýlaþmýþ “dan” hali

bil ki,
mürekkebimden dökülen her harf
bitap düþmekte yüreðimin mahzenlerine
kanatlarýmýn prangalaþmýþ çýðlýklarý gibi

içim,
içimde odalanan
ve yaralarýný öylesine þefkatli,
gizemli soluyan acýlarým var ki
mum yakýyor sarýldýkça karamsarlýðýna
ve doðuyor ölüm titrekliðinde gölgesinin

seviyorum,
sanýrým seviyorum kabuk tutamasa da yaralarýmý
hem siyahýna, beyaz olamadýktan sonra yaþamak ne ki

diyor
dokuyorum görmediðim renklerini karanlýðýn
ve kýzýlca saçlarýma dolanan ellerine ilikliyorum
kýrýlan gözlerimin ferinde tutuþan nemini
hiç bir sebebe, sebeplenmeden yýkýyorum
gözüm yaþlarýný külünün nar-ý kasvetinde

yine de,
ihanet sayarken
sensizliðin payýna düþen düþlerimi
teslim etmiyor hiç bir katreyi geceye gözlerim

söyle,
ölüme naftalinlenmiþ,
patiklenmiþ bir beþikte nasýl,
nasýl uyutabilirim ki kirpiðimdeki hüznü

bu koku çok tanýdýk çokça cehennem kývamý
sinmiþ olsa da derime, içime sinmiyor

kýblesi olmayan duayým,
bu yüzdendir bu yüzden avlusu olmayan duvarlarýn
pencerelerine kendimi çelmeleyerek koþuþturmalarým

biliyorum yine, yeniden
sustuðum yerden tutuþacak mýsralarýn cürmü
ve tamamlanamadan hiç bir sayfa
noktalanmayacak ölüm bunu da biliyorum

sen bakma, bakma iyisi mi bana
baktýkça sen, nasýl desem kanarým
afillisinden her satýrýn mihenk baþýnda
çözemediðim bir bað var dizlerimde
düþmem bundandýr heyhat anlasana

sevmiyorum,
sevemiyorum en çokta bendeki beni
kendimi terk mi etsem acaba diyorum

üþür müyüm terk etsem sahi,
azat etsem kendimden öylesine nefesimi

üþür müyüm, üþür müyüm sahi...

~°~
~°~
~°~




Sosyal Medyada Paylaşın: