Genç Bir İntihar Mektubu
Yaný baþýmýzda anlayamadýklarýmýza/ elinden tutamadýklarýmýza…
Kendime veda ediyorum
Kaç kez yazdým…/ Kaç kez okudum…/ Kaç kez yýrttým…
Kaç kez gözden geçirdim intiharýmý… Bilemezsiniz…
Ben o intihar mektubunu size deðil kendime yazdým
Veda edip el salladým -üzerinize alýnmayýn-
Ben o eli size deðil benden giden kendime salladým…
Baþkalarýnýn istediði kiþi olmaktan býktým yoruldum
Bekle beni…/ bekle…/ sevgilimi gözlerinden öper gibi
Gözlerinden öpeceðim seni -sen ne güzel ne büyüksün þeysin öyle- ey ölüm…
Benimle birlikte hiç kimse ve hiçbir þey ölmeyecek/ biliyorum
Ve fakat ne kadar büyük bir iþtahla istiyorum oysa
Her þey ve herkes benimle birlikte ölsün…
Failim belli…
Her ne kadar uçurumun kenarýna tutup beni sürükleyen
Ve beni benden ve özgürlüðümü elimden alan
Ve silahý elime tutuþturan hepiniz ve devletiniz olsa da
Beni öldüren asýl benim -Hem de bilgece ve ustaca tasarlayarak-
Ýþte o yüzden
Yaralý bir at gibi kendime hiç acý çektirmeden
Beni öldüren kendimi/ herkesi
Ve devleti de benimle birlikte bi güzel öldüreceðim
Çok gizli çok ýssýz ve çok insansýz bir intihar zulasýnda;
Tepetaklak yeryüzüne çakýlan bir yaðmur tanesi gibi
Duyarsýzlýðýnýza çarpa çarpa daðýlýp gideceðim…
Mektuba yazdým;
“Elinize tutunan küçücük bir çocuktum ben
Karþýdan karþýya geçecek olan
Elimi býraktýnýz…”
“intihar mý etmiþ? Hiç beklemezdik…” demeyin
Hiç bekletmedim ki zaten…
Gazeteler yazmýþ; Bir intihar çýkmýþ cebinden
Bir intihar… Bir intihar daha
Ýþini saðlama almýþ
Olur ya… Bir önceki intihar ölümüne yar olmaz diye…
Bir yerinde demiþ ki mektubunun;
“aþk þiirleri deðil
Ýntihar mektuplarý yazýyor gençler;
Kendilerini umursamayan yönsüz bir yol kavþaðýnda…”
“Neden aramayýn boþuna… Ki nedenini bulsanýz ne yazar…
Acýlarýma son vermiyorum
Yaþayanlardan ve yaþananlardan umudumu kesiyorum sadece…
Hepsi bu…
Üzülmeyin “ilk ölüþüm deðil bu zaten… Elveda…”
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.