Yaralı Gönül

Yaralý Gönül

Seher vakti bülbül kondu dalýma,
Gül diye yanýyor yaralý gönül,
Tabipler çaresiz kaldý halime,
Aþkýndan kanýyor yaralý gönül.

Bir tatlý bakýþa kanacak gözüm,
Bir yudum sevgiye gülecek yüzüm,
Bir sýcak gülüþe gelecek yazým,
Kýþýmda donuyor yaralý gönül.

Kokular salýyor güller, yumrular,
Sevgiye tünemiþ masum kumrular,
Huzuru bekliyor körpe yavrular,
Her yolu deniyor yaralý gönül.

Kýrlarda iz sordum kuþa, arýya,
Bazen ala baktým bazen sarýya,
Umudum kalmadý yaþa, kuruya,
Durmadan dönüyor yaralý gönül.

Ýnan ki usandým fazla ilgiden,
Hallerim periþan yanlýþ bilgiden,
Nasýl vazgeçerim yardan, sevgiden?
Ne zaman diniyor yaralý gönül?

Hoþoðlu, yüreðin zoru seçiyor,
Þerbeti almýyor, zehri içiyor,
Kendimi bileli kalbim acýyor,
Hep kora banýyor yaralý gönül.

Mustafa Hoþoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: