HADEMENİN IZDIRABI-II

Kardeþ son kata beni verdiler sadece,
Bu iþler idarede görülür hep gizlice.
Dekanýn katýnda dört beþ kiþi çalýþýr,
Bunlar da durmadan tembelliðe alýþýr.

Yetiþtiremiyorum iþleri kalýyorum yatsýya,
Baþka iþte çalýþsaydým yetiþirdim Fatsa’ya.
Bazen gece yarýsý olur, bazen de þafak,
Der komþular bu adam oldu mu manyak.

Utanmadan bir de verirler postayý bana,
Al da daðýt bunlarý, teker teker odalara,
Heyhat! Bu dört kiþi yatsýn gerisi sana,
Haksýzlýk karþýsýnda hangi yürek dayana.

Çocuklarým ayrý ben ayrý Avrupa’dayým sanki
Sadece iki yüz bin lira maaþ alýyorum inan ki.
Çocuk mu yetiþtirmek karnýmý doyuramýyorum,
Ben bu duruma tek kelimeyle kahroluyorum.

Ben gencim, çalýþmaktan asla korkmam,
Gerekirse bu kata hiçbir kimseyi sokmam,
Burada benim zoruma giden baþka neden,
Hakký söyleyince nefret ediyorlar benden.

Kardeþim beni enayi yurduna koyuyorlar,
Bana bir de bu adam, saf mý saf diyorlar,
Yaptýðým iþleri hep görmezden gelerek,
Üstelik benimle bir de alay ediyorlar.

Burada ikiyüzlülük almýþ gidiyor baþýný,
Kendine çevirmiþ adice münafýklýk taþýný,
Sen doðruyu söyleyince çatýyorlar kaþýný,
Sana da sonunda yediriyorlar zehirli aþýný.

Aþaðýdaki hademeler çekiyorlar yaðý,
Koparýyorlar dekanla aramýzdaki baðý.
Çalýyorum, dekanýn kapýsýný ayda bir,
Açmak dursun seni on metreden çevirir.

Boynu bükük dönerim, yoktur bir yerim,
Düþünüyorum artýk iþ iþten geçti derim.
Ýlim öðrenmek lazým derinden derinden,
Sonunda da yüce Allah kerimdir derim.
Makam, mevki yüzünden görmüyor gözü,
Ýnan yaþayýþýyla tutmuyor hayattaki sözü.
Makam yüzünden unutuyorlar Rablerini
Ýnan ki kapanmaya çeyrek kala gözlerini.

Kovuyor dekan, çýkýyorum boynu bükük,
Varýyorum sekreterin yanýna bölük pörçük.
Anlatýyorum meramýmý birkaç kelimeyle,
O da kestirip atýyor beni tek bir cümleyle.

Kime giderim, derdimi anlatmak için,
Ýnan boþluk deryasýna daldým için için.
Rabbimden baþka kucak açan olmaz,
Bu kalpler, Onsuz hiç mi hiç dolmaz.

Kardeþim, durumlar bundan ibaret,
Sen ki þu meramýmý git onlara ilet.
Bak, ben yað yakamýyorum dekana,
Rýza göstermiyorum yürek yakana.

Yapýlan zulümler hak yoldan ayýrmasýn,
Senin Ýslam’ý yaþama zevkini kýrmasýn.
Kardeþim; aklýný baþýna al, çok gençsin,
Sen kâfirin korkusu olan Ýslam’ýn erisin.
Müslüman’a köle gibi davranýyorlar durmadan,
Edemiyorlar kapitalist, sosyalist fikri kusmadan.
Aþýlýyorlar zehirli fikirleri fidan gibi çocuklara,
Onlarý da hep sarýyorlar görünmedik kabuklara.

Yöneticisi görüyor, kendini dev aynada,
Hýrs küpü alýp bürümüþ, yalancý dünyada.
Ölüp gideceðim demiyor, çalýþmaz kafasý,
Ebu Lehep gibi bunlarýn da sürmez sefasý…

Kasým/1989
Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: