SİLDİM SENİ

Aþk ateþinde ince, ince yanarken ben,
Þerare çakýyordu senin o gözlerin.
Kesiyorken benim nefesimi tözlerin,
Derin bir ah çekiyordun ani içinden!
El âlem bedbin sözler söylerken nezdinde
Fokur, fokur kaynýyordu caným da sana.
Tariz ederlerken nice enisler bana,
Erk kýlýyordu beni fazla aþk bezminde.
Ram edilmez bu hallerde her arkadaþa,
Ýkrah ettirmek isterler caný canadan.
Nefi bile saðlamaz müreccah hanedan,
Derinden sevda ateþine tutulmuþa!
Erisin varsýn senin için bunca yaðým,
Nasýl olsa tutulmuþum sana derinden.
Sýrýlsýklam olsalar da kederlerinden,
Ýlgilenmek mi? Ne gam! Açýldý tuzaðým.
Lanet mi edecekler utanmadan beni?
Dessas mý sokacaklar yoksa bu araya?
Ýletmek ne mümkün! Onu evvel sýraya,
Men edemezler aþkta yanmadan bu teni.
Sevmek… Ýçtenlikle sevmek! Ne þirin bir þey!
Elden çýkarmak gerek olanca gayreti.
Nezih etmeli bir de murdar rivayeti,
Ýþte olur o zaman canan, handan bir þey.
Yitirilmez ondan sonra artýk hiç canan,
Ama heyhat! Sildim seni aþk defterinden.
Garamýn gitti, garamým gitsin serinden,
Üzüm, üzüm üzerek sevdasýna boðan!
Lâl oldu, zira içimdeki þen umudum,
Tenim de oldu olduðunca pek tarumar.
Elzem bile deðildir, bence olsam bimar,
Ne gam! Ýçmedi aþkýndan CEMÝL bir yudum.
KÜÇÜK OZAN (CML DMR)
ÝSTÝRHAMNAME’DEN.
Sosyal Medyada Paylaşın: