Arayış

Bir düþünce azizliðinin zulmüne uðruyorum sanki.
Hafifçe sýyrýlýyorum yine bilinç yoksunluklarýmdan.
Yükseklerde ; taa ulaþýlmazlarda arýyorum benliðimi.
Gökyüzünde yaðmur ,yerde çamur, hayallerim bu günlerde bir baþka mahmur.
Parmaklarýmýn ulaþamadýðý gözlerimin görmediði yeri arýyorum .
Biliyorum ki ayaklarýmýn bastýðý yer alýþkanlýk.
Biliyorum ki sesimin titremesi heyecanýmdan deðil.
Biliyorum ki ulaþmak deðil ulaþtýrmak, görmek deðil yeni hayaller keþfetmek rüzgar oluyor ufuklarýma.
Bir an insan neyi sever sorusu çýnlýyor kulaklarýmda bir keman sesi zerafeti ile.
Bir an sevdiklerim ve beni sevenlerin hayali dikiliveriyor karþýma vefa hilesi ile.
Anlýyorum ki alýþkanlýklarýnýn esiri olmuþ bir efendi deðil, keþiflerin esiri bir seyyah olmalý insan vargücü ile.
Sosyal Medyada Paylaşın: