Çok yoðunum bu gün geçmiþim, þimdim ve geleceðim hep birlikte geliyor üzerime. Þimdi daðýlmýþ çember gibi psikolojimin izini sürüyorum, izi kaybettiðim yer mahrumiyetim olacak. Gördüðüm her zerre yaþamýmým da bir figür, her figür bir deccal, aldýðým her nefes Rus ruletini andýrýyor. Belki de bir son deðildir ölüm, belki de ölümdür baþlangýçlarýn en gerçeði.. Kaybetmekten korkmak bana korkusuzluðu öðretti, ucu görünmeyen bir hayat ise ucu görünmeyen yeni bir hayatýn gizemini sevdirdi. Belki de adý sonsuzluktur sonsuzluðun , kendi yeni bir umut.. Sevdiklerim ve beni sevenlerin gezegeni, yeni gözlerin yeni baþlangýçlarýn yeni azaplarýn serüveni , ölüm… Öleceðini bile bile günahlarla yaþamaktansa sonsuzluða kavuþmak çok daha anlamlý deðil mi?
Sosyal Medyada Paylaşın:
efrasiyap58 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.