ZİNDAN ŞEHİR

ZÝNDAN ÞEHÝR
Bak iþte karþý þehre çöktü zindan
Deðeri bilinmemiþ her sevda gibi aðlýyor gökyüzü
Yaralarý bir türlü kabuk baðlamýyor kalbimin
Sokak lambalarý gibi zayýf içimdeki ziya
Güz düþüyor gönlüme üþüyorum
Avuçlarýma biraz gökyüzü biraz deniz mavisi dökülüyor
Düþlesem kurumuþ dallar çiçek açarmý?
Yine yollardayým çaresiz bak iþte karþý þehre çöktü zindan

Ellerine saðlýk ne güzel daðýttýn bu þehri
Ömrümün has bahçelerinde dolanmayýn artýk
Ýçimde binbir yalancý mülteci gülümser
Istýrabýn gülleri açsada tek bir karanfil gibi saklarým seni
Þimdi bu þehrin surlarýný yýksam ne çare
Bentlerin altýnda kaldý tüm düþlerim
Bak iþte bu þehre gün doðuyor ama bu þehre çöktü zindan

Kötürüm bir kaldýrýmda naðmeler yayýlýyor geceye
Vefasýz leylalar mecnunlar savruldu buzdaðlarýna
Aynalarýn sýrlarý paslanmýþ gönstermiyor sevdalarý
Bu þehir düþler mahzeni gibi öyle eski öyle yýllanmýþ
Karanlýklar çaðýrýyor gamzelerinin kuytusuna

Acýlar turnalarýmý vuruyor kanatlarýndan
Fotoðraflarýn leylaklar arasýnda ama ayrýlýk kokuyor
Zehre batmýþ gülleri bir bir umutla temizliyorum
Kum taneleri kadar kadar çok sevdamý dalgalar götürdü
Bu þehrin mavisi geçmiþ mavileri siliyor artýk
Karanlýk gecelerin gölgelerine narçiçeði düþüyor
Bu þehre çöken zindan utanýyor karanlýðýndan

Bu þehirde tutma beni
Kalýrsam zehir kusarým sularý yakarým
Ýçimde beslediðim turnalarým beyaz þimdi
Bensiz sokaklarý yaþarken þiirlerin acýmadýmý
Fýrçamda bahar birikti dokunma renklerime
Kimse benden almasýn diye
sýmsýký sarýldýðým yalnýzlýðýma dokunma
Ben yalnýz düþlerimdeki adamý semiþim aslýnda
Billur sularda serinlemek dururken
Zindan þehirlerde karanlýða vurulmuþum aslýnda
Bak gün doðuyor bu þehirde karanlýðýn sana kalsýn ey melal
KATYA

Sosyal Medyada Paylaşın: