BİZ YANLIŞ ZAMANDA MI GÜLDÜK

Aðlama tek damla düþmesin gözlerinden
düþerse kör olur bütün insanlýk

biz yanlýþ zamanda mý güldük hep
yaþamak deðil miydi
bahçelerde , otlarý döþek aðaçlarý yorgan etmek
çamurlu sularda dalga geçmek hayatýn her saniyesi ile
soðuk havaya aldýrmadan Ayaz’ýn karýný yemek
yaðmurun tenine dokunup, sýrýlsýklam aþýk olmak
dokunmadan sevmek bir faniyi
doðal olan neydi

biz yanlýþ zamanda mý aðlardýk hep
çorabýmýz delik
parmaklarýmýz hava alýnca üþürsün diyen annelerin kuzularý
misafir den utanan nesil
amcalarýnýn yanýna gitmeye korkan çocuktuk hep
dayýmýz yoktu bizim iþsiz kaldýðýmýz da oldu
Zengin deðildik, zenginliðe hasret de olmadýk
mektuplarýmýz vardý bir hatýra defterimiz
çocukluk yýllarýnýn tek hatýrasý
okudukça aðlarým
aðladýkça gülerim

Terzi kendi söküðünü dikemez evet
hala söküktür, annemin ördüðü ceketim
babamýn gömleðinin düðmesi
aðlayacak ne çok þey vardý
biz hep yaþamayý tercih ettik
güle güle dedik tüm gidenlere



Ayþe Caniberk
Gümüþ kalpler

Sosyal Medyada Paylaşın: