ERMENEK’E MANİLER

Tekke’den ne bakarsýn,
Sel olmuþ hep akarsýn,
Yetmiþ beþte aðladýk,
Canlarý mý anarsýn?
*
Yediülük çeþmesi,
Ne hoþ olur içmesi,
Beni dertten kurtarýr
Yârin burdan geçmesi
*
Çeþmenin önü yalak,
Olmuþum sensiz aylak,
Sokak sokak gezerim
Yürürken þiþti dalak.
*
Seyirlik Yassýkaya,
Beklerim seni çaya,
Çay içmezsen ayran iç,
Olurmuþ aþka maya.

Ah cevizim cevizim,
Hani nerde çeyizim,
Kaçýp geldin sen bana,
Ben bir çulsuz, evsizim.

Tekeçatý sellidir,
Fýðla daim yellidir,
Kostak kostak yürüyor,
Ermenekli bellidir.

Müze yapýldý müze,
Aðaç dikildi düze,
Ne de cevval olmuþ bak,
Allýklar sürmüþ yüze.

Sultanibað hep güllü,
Bahçeleri sümbüllü,
Oturmuþ da laf eder;
Saçý mýsýr püsküllü

Manileri döktürme,
El uzatýp öptürme,
Diktiðin fidanlarý;
Hasetlere söktürme.


22.05.2023 Konya
Durmuþ Ali ÖZBEK

edebiyatevi.com/yazi/284436/ermeneke-maniler

Sosyal Medyada Paylaşın: