Yaðmurlar dökülür yapraklardan bulvarlar kapanýp açýlýr Herkes evine gider Bir kadýn bakar yüzüne anlamlý. Yüzünü adýmlar bakýþlarýyla ezberler kývrýmlarýný ; dertlerini,aþkýný.
Kýrmýzý ýþýklarýnda hayatýn hep bekletilmiþ sanki umudum Öyle sere serpe güçsüzüm. Çocukmuþum bir zamanlar bu caddeler beni iyi tanýr Saçlarýný rüzgarýn taradýðý çocuk
Mahallem benim be kaldýrýmýndan tanýdým, mahallem .. Güzel insanlarla dolup taþan muhabbetim benim... Uzunca vakit olmuþ gelmeyeli sana Unutmuþum yapraklarýný nasýl döker aðaçlarýn Nasýl ölür çocuklarýn bir gece yarýsý Nasýl babalar terk eder gider bu evleri...
Hadi kalk geldik burasý dünya Hep bir tavýrlý yeryüzüm Hep bir çýrpýnýþ Yükselmeye bütün çabalar Benliðini bile unutmak bunun için Bir yanda düðün varken bir yanda cenaze Dünya böyledir biraz .... hem mutlu eder hem kýrar kalbini. Annelerde üzülür çocuklarda En sevdiðim renk yeþil benim sonra biraz daha yeþil sonra biraz daha ve en son faslýn sonunda bir siyah matem gökyüzüm.
Þimdi bilmedigim bir dilde yazar gibi yazýyorum çaresizliði kedilerde ölürmüþ bu dünyada insanlarda , sonra daha çok insan ölürmüþ. Kalan insan ya býr bakýma Her þeyin yasý insanda birikirmiþ. Kimse anlamazmýþ halinden kalanýn Köyler bu uðurda ateþe verilmiþ. insanlar yakýlmýþ. Kim bilir daha neler ,neler yitip gitmiþ. Bilmeden anlamadan doymadan hatta ve hatta hissetmeden... Kýrýk bir gecenin koynunda insan affedermiþ kendini Ben geceyi affedemiyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
cypristrn Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.