Okunsun diye sürekli þiir yazýyorum Sonunda kendimi kaybediyorum Adýný anýnca ýsýrgan otu tutmuþ gibi yanýyorum Bu benim Yaþama biçimim deðil Sevme biçimim Kaç kere sevgimi Sokaklara atýyorum Aç susuz býrakýyorum Dönüp dolaþýp Yine seni seviyorum
Ne zaman yaðmur yaðsa Aðlamaya baþlýyorum Bunu Senden sanýyorum Meðer Ben en çok Kendimden kaçýyorum Ýnsan Aþk pýnarýndan içince acýsýyla bile mutlu oluyor sanýyorum Düþün düþün düþün Peynir ekmek gibi kendimi yiyip bitiriyorum Düþünceler bedene aðýr geliyor Dilden dile dökülmek istiyorum Bir elimde kalem Bir elimde kaðýt Kalemle kaðýdýn kavgasýný baþlatýyorum Biri yazýyor Diðeri okutuyor Noktasý deðil Mürekkebi bile sen olan bu eser oluyor Boynu bükük Duygularýn ortasýnda kalýyorum Birden aklýma geliyor Ne zaman ki yüreðimi kýrdýn Senden Biri ben Diðeri yüreðim olmak üzere Ýki adým uzaklaþýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalnızlığın Esareti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.