YANDI MENEKŞELERİM

Yitirdim ya gülüþünü o akþam
Kayboldu tüm renkleri gözlerimde
Akþamlarýnýn... siyah bir buluttu
Kalan satýrlarýmda
Gölgeler çok erken düþtü sancýma
Vuslat bekliyordum
Ayrýlýk buldum ... hiç yokken bir suç

Seven yüreðimde sendin tek þarkým
Ela bakýþlarýn , ellerin, aþkýn
Solmaz sanýyorken kalbimde gülüm
Hoyrat ellerin kurbaný oldum
Doðmuyor ufkumda beklediðim gün
Çölümde Yusuf’i ayrýlýðým var
Ansýzýn girdi gönlüme
Tutuklu bir akþam ... siyahlar sararken penceremi
Suçum varmýydý ki
Gözümde bir kanlý yaþ peydah !
Bir de omuzlarýma çöktü
Ayrýlýðý akþamýn

Gece simsiyah, geçmez dinmez göz yaþým
Döþümün üstünde yumruðun saklý
Mübarek günlerin saydým, saydým hatrýný
Dilime dolamadým ’ La ...’ sözlerini

Gönlümde çiçekler papatyan açtý
Üç kuruþ, beþ kuruþ sözlerde
Telaþlar uçtu !
Uðraþ verip kendi halimde ararken umut
Ümidime gelip tuz- biber oldun

Sevenlerim gitti, bak yetim kaldým
Bir sen silecektin
Gözümde kanlý yaþým
Silmek þöyle dursun ; tokadý vurdun !
Baðým, bahçem, viran güllerim soldu
Hayat tarlamda bin sözün
Diken taþ oldu

Yýldýzlar indi saçlarýma bu akþam
Bir bir tutuþtu
Penceremde menekþelerin
Madem ki kanýna girdin sen
En masum gecelerin
O halde bir çare bul
Çaresizliðime

Günay Koçak

23. 3. 2024




Sosyal Medyada Paylaşın: